Hawana była celem naszej pierwszej wyprawy samochodowej poza Varadero. Z racji tego, że byliśmy nieco przerażeni biedą i zachowaniem Kubańczyków, których wzrok towarzyszył nam nieustannie,  w trakcie pierwszej wizyty zwiedziliśmy tylko Habana Vieja. Będąc tak blisko stolicy nie mogliśmy odmówić sobie drugiego przyjazdu tutaj i poznania tak różnej, bardziej nowoczesnej części stolicy Karaibów. 

Jednym z najważniejszych miejsc decydujących o kolorycie Hawany jest słynna nadmorska promenada, zwana Malecón. Ta blisko ośmiokilometrowa droga oddziela gęstą zabudowę miasta od morza i jest tym samym jednym z głównych celów spacerowiczów. Kąpiel nie jest tutaj niestety możliwa a podjęte próby mogą skończyć się śmiercią. Kilkumetrowy klif u podnóża którego fale rozbiją się o wielkie skały to raczej miejsce do podziwiania niż kąpieli. Nasze pierwsze odczucia z przejazdu przez Malecón były jednak dziwne. Daremno tu szukać europejskich standardów. Droga, która z powodzeniem mogłaby pełnić rolę głównego i najpiękniejszego deptaka miasta, jest szeroką, wielopasmową arterią, pozbawioną przejść dla pieszych. Na szczęście ruch nie jest zbyt duży, więc przejście przez 8 pasów nie stanowi większego problemu. Widoki z promenady są wspaniałe. Wiele budynków wzdłuż promenady jest już świetnie odrestaurowanych i ulica powoli zatraca swój przerażający koloryt pobojowiska. Widoki w kierunku dzielnicy Habana Vieja i górującej nad nią kopułą Kapitolu, robią duże wrażenie.
Dotarcie na Malecón zajęło nam trochę czasu. Jadąc od wschodu możemy zapomnieć o jakimkolwiek miejscu parkingowym. W poszukiwaniu sensowego miejsca, zabrnęliśmy aż na zachód - do luksusowej dzielnicy ambasad. Wracając i błądząc trochę po mieście znaleźliśmy spokojne miejsce niedaleko stacji benzynowej i hotelu Nacional de Cuba. Wystraszyło przebiec 8 pasów i byliśmy już na spacerze :-).

Po spacerze naszym celem stało się poszukiwanie komunistycznych akcentów w mieście. Krótki objazd ciekawą dzielnicą Vedado zawiódł nas pod masywną kolumnę Monumento a José Martí za którą mieści się wielki gmach Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Kuby. W podziemiach monumentu mieści się muzeum poświęcone José Martí – bohaterowi walki o niepodległość Kuby (o tę wcześniejsza – nie komunistyczną). Zwiedzanie muzeum postanowiliśmy sobie darować. Sama jazda przez miasto i podziwianie jego kolorytu było dla nas o wiele większą atrakcją. 

Ostatnim Hawańskim przystankiem, do którego trafiliśmy zupełnie przypadkowo (źle skręcając), była potężna forteca Morro Castle zbudowana na drugiej części wejścia do zatoki w celu ochrony portu. Planowaliśmy wejść, zrobić parę zdjęć  zatoki i miasta (z murów) a zostaliśmy ponad 3 godziny. Twierdza w środku zbyt ciekawa nie jest. To nie londyńskie Tower, do którego przyciąga kolekcja klejnotów koronnych i burzliwa historia, pomimo iż to najstarszy tego typu obiekt militarny po tej stronie oceanu. Nas zatrzymał tu przypadek :). Okazało się, że przybyliśmy 30 minut przed otwarciem wieży latarni morskiej. Nie chcąc czekać, dopłacając 1 peso, otrzymaliśmy opiekę angielskojęzycznego przewodnika i możliwość zwiedzenia twierdzy. Grzech nie skorzystać! Sama trasa zwiedzania była dla nas mało interesująca (na siłę zrobiona wystawa dziwnych rzeźb z drutów itp.), ale same rozmowy z przewodniczką dotyczące warunków życia w stolicy i okolicach było warte spędzenia tu popołudnia. Widoki z murów oraz latarni morskiej były też piękne.